Ako se naučimo stalno i radikalno mijenjati, obzirom da se sve oko nas stalno i radikalno mijenja, moći ćemo se nositi s katastrofama i čudima. U kazalištu najneposrednije radimo s tim osjećajem promjene, neprekidne, opresivne, nezaustavljive. Surfamo na elektronima koje spominješ. Padamo s nogu od fleksibilnosti. A književnost je apolonijska, transična, u njoj sanjamo i proričemo, izmišljamo anti-vrijeme.

Red, rad i disciplina, Grotowskijev je refren o glumačkoj vještini. Onda kada se ugleda u Stanislavskog i njegovu „metodu fizički radnji“ od njega se odmah odmiče jasno distingvirajući pojmove tehnike i estetike. Ono što Grotowski od Stanislavskog baštini njegova je tehnika, očitovana u radu na profesionalizaciji glumačke prakse koju je u konačnici uspješno uobličio u jednu cerebralnu disciplinu...